Het verhaal van Andrea

‘Ik ben volledig aan het werk én ik heb leren relativeren’

Diagnose

‘De diagnose kwam als een schok voor mij. In eerste instantie reageerde ik met ongeloof, omdat ik daarvoor bijna nooit ziek was. Ik ben normaal altijd sportief bezig, let op mijn voedingspatroon enzovoorts. In afwachting van de diagnose had ik nog wel doorgewerkt, maar ik was toen al niet meer geconcentreerd en merkte dat ik foutjes begon te maken. Na de diagnose ben ik meteen thuis gebleven omdat ik het mentaal te verwerken. Ik kon er gelukkig makkelijk over praten met collega’s. Mijn teamgenoten zijn een paar keer langs geweest. Ook zij waren erg geschrokken en hadden dit totaal niet verwacht.’

Rol van werk tijdens behandelingen

‘Ik ben begonnen met chemotherapie, die vier maanden duurde. Daarna kreeg ik een borstbesparende operatie, die twee maanden later werd gevolgd door bestralingen. Deze duurden ongeveer een maand. Ik ben de gehele periode afwezig geweest. Mijn naaste collega’s kwamen tijdens de behandelingen een paar keer langs. In mijn herstelperiode heb ik veel app-contact gehad. Ik had sowieso regelmatig contact met mijn team. Maar ook van buiten mijn team ontving ik reacties van collega’s die oprecht persoonlijk medeleven hebben getoond.’

Uren opbouwen

‘In het begin van mijn re-integratieperiode heb ik voornamelijk ondersteunend werk gedaan, licht administratief. Ik ben begonnen met twee dagen twee uur te werken, en dat werd iedere keer uitgebreid met twee keer twee uur. Met deze opbouw zat ik na een halfjaar op 40 uur per week en was ik dus weer volledig fulltime aan het werk. Mijn eigen specifieke taak heb ik aan het einde van re-integratieperiode weer helemaal overgenomen. Ik heb geen terugval gehad. Tijdens het opbouwen ben ik wel vaak moe geweest en heb ik geregeld in de middag een powernap moeten doen.’

Begeleiding

‘Die kwam precies op tijd en sloot mooi aan op de begeleiding van mijn verpleegkundig specialist. Ik heb goede adviezen gehad waar ik gebruik van heb kunnen maken. Naast het re-integratieschema, dat vooral op het werkvermogen gericht is, heb ik ook op het mentale vlak nuttige tips gekregen over hoe ik het beste met bepaalde situaties kan omgaan. We spraken over werk maar ook over angsten, gezondheid en nog veel meer. Die gesprekken hebben mij het gevoel gegeven dat sommige zaken oké zijn, en dat het niet niks is wat ik heb meegemaakt.’

Leren relativeren

‘Tijdens de re-integratie liep ik tegen dingen aan die ook al speelden voordat ik ziek werd, maar ik merkte dat ik meer kan relativeren en bepaalde zaken naast me neer kan leggen. Ik heb ook afscheid genomen van al te gehaast werken, omdat ik geen stress meer wil voelen. Voor mijn ziekte was ik al hoog sensitief. Dat is vanaf mijn ziekteperiode toegenomen, maar ik kan me er – zeker op de werkvloer – goed van afsluiten.’

Hoe gaat het nu?

‘Nu gaat het goed; ik ben nog vaak moe, maar de powernapjes worden gelukkig minder. Ik ben weer volledig aan het werk en beter gemeld. Af en toe ben ik nog duizelig; ik ben een keer flauw gevallen. Dit wordt in de gaten gehouden door mijn huisarts, en ook mijn naaste collega’s letten erop. Verder praat ik er op het werk niet zo veel meer over, omdat voor de collega’s het leven toch weer gewoon doorgaat.
Het sporten heb ik ook weer opgepakt, dat gaat me goed af. Bij het salsadansen was ik ver gevorderd, daarom moest ik een paar niveaus teruggaan omdat duizeligheid je beperkt in evenwicht bij spinnen en draaien.
Met name met vrienden en familie ben ik bewuster meer gaan genieten en relativeren. Ik heb dan ook weer uitjes gepland en veel zin om leuke dingen te doen.’

Geplaatst: 16-05-2023